മനുഷ്യമനസ്സിലല്ലാതെ മറ്റെവിടെയും നങ്കൂരമുറയ്ക്കാത്ത ഭാരമേറിയ ഒരു പടുകൂറ്റൻ കപ്പൽ പോലെയാണ് എന്റെ മനസ്സ്.
അദൃശ്യമായെങ്കിലും കൈകൾ കോർക്കുന്ന ഒരു മനുഷ്യൻ പോലുമില്ലാത്ത, നിരുപാധികമായി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന ഒരു മുഖം പോലുമില്ലാത്ത ഏത് ഇടവും എനിക്ക് വിദൂരതാരം പോലെ അജ്ഞാതമാണ്.
ഒരു പുസ്തകമോ, പാട്ടോ, എന്തിന് ഒരു നിമിഷം പോലുമോ ഒരാളെയെങ്കിലും അടയാളപ്പെടുത്തുന്നില്ലെങ്കിൽ അവ പൊടുന്നനെ മാഞ്ഞുപോവും..
ഇളം ചൂടുള്ള ഓർമ്മകളുടെ നിലയില്ലാത്ത ഉൾക്കടൽ തേടി വീണ്ടും കപ്പൽ യാത്രതുടരും..